علی قلمسیاه: عکس و عکاسی برجسته و ظریف از شهر می تواند به مدیران تصمیم ساز شهرها کمک کند

منبع هنر نیوز

علی قلم سیاه عکاس و مدرس عکاسی و داور دومین دوسالانه عکس تامین اجتماعی با بیان اینکه عکاسی مستند اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ با روابط و کنش اجتماعی و عاطفی عکاس با محیط پیرامونی خود دارد، اظهار داشت: در عکاسی مستند اجتماعی عکاس باید اطلاعات و درک درستی از جامعه شناسی، نشانه هاو نماد شناسی و زبان بدن و موضوعاتی از این دست داشته باشد . در صورت نبود این آگاهی عکاس در دریافت و ارایه عکس(ها) مستند اجتماعی با ارزش ونتایج مشخص موفق نخواهد بود و تصویری آسان و ساده نگر از خود ارایه می دهد!.

وی در ادامه؛ دانش و بینش و انتخاب زاویه دید ومهارت درانتخاب دیافراگم وژرفای آشکارسازی و… ترکیب بندی را مهمترین ابزارهای مورد نیازعکاس برای هر ژانر عکاسی بویژه عکاسی مستند اجتماعی برشمرد و گفت: دانش ابزارشناسی نیز از مهمترین مواردی است که عکاس باید بتواند به خوبی خود را با آن مجهز کند. در کنار این موضوع باید نگاه زیباشناسانه را نیز افزود. اگر هر کدام ازسه ضلع: دانش ومهارت فنی(تکنیک) – بینش و سبک شخصی (تاکتیک) – زیبایی شناسی و فلسفه زندگی (جهانبینی) برای عکاس وجود نداشته باشد فرو ریختگی در نتیجه هر تولید فکری و عقلانی؛ بویژه درعکس پدید می آید.

قلم سیاه در مورد کیفیت آموزش هنر جویان وعکاسان فعال ایرانی در زمینه مستند اجتماعی به این موارد گفت: به زعم من این روزها تعداد زیادی از دانشجویان و هنرجویان عکاسی اقدام به خودآموزی می کنند که این اتفاق به کمک رسانه های مجازی: سایت های بین المللی ومطرح عکس رخ می دهد.مخا طبان این سایت ها در مقابل از کیفیت آموزش های ارائه شده توسط مراکز آموزشی بویژه مراکز آموزش عالی راضی نمی شوند و در آموزش آنها سردر گمی پدید می آید. در حالی که استادان و محققان وصاحبنظران بر جسته نیز دردانشگاه حضور پر برکتی دارند.

داور دومین دوسالانه عکس تامین اجتماعی همچنین در همین زمینه گفت: با وجود اساتید برجسته ای که در مسیر آموزش دانشجویان قرار دارند، متاسفانه برخی؛ تنها روش و شیوه(علایق) خود را در عکاسی مطرح می کنند و هنرآموزان را تنها در حد سلیقه خودشان نگاه می دارند . وضعیتی که در شان دانشگاه نیست . به نظر من اساتید لطفا؛ ابتدا جایگاه آموزشی خود را خوانش نمایند. دانشجویان جدای از این موضوع در مقوله عکاسی بویژه مستند اجتماعی بر روی مفاهیم؛ واقعیات و در باب فسلفه حیات و زندگی وروابط اجتماعی و مطالعات جامعه شناسی بطور هدفمند متمرکز شوند.

وی در ادامه به موضوع عکاسی مستند اجتماعی در رسانه ها اشاره کرد و گفت: متاسفانه در سال های اخیر جز۲-۳ رسانه، مطبوعاتی را ندیدم که در زمینه عکس فاخر با نگاه معاصر کار مولفی کرده باشد. متاسفانه رسانه های ما نقد ادیبانه قوی و فاخر را کمتر دنبال می کنند و البته باید اذعان کرد که ورود به این عرصه ها نیز چندان برای رسانه ها؛ اقتصادی و مقرون به صرفه نیست. در بسیاری از رسانه ها عکس های زیبای سر راست برای جذب مخاطب عام را ترجیح می دهند.البته این موضوع انتقاد سختی را هم ندارد ! اما؛ راه حل جدی دارد :دانشگاه ویا سازمان مردم نهاد (سمن) حرفه ای؛ دانش و خرد محور با گرایش هنری عکاسی پایگاه( نشریه مجازی) نقد وبررسی عکسهای برتر معاصرجهان را با رویکرد آموزش وآگاهی بخش سازمان و ساماندهی کند. شخصا این کار را وظیفه مشترک دانشگاه با انجمن عکاسان می دانم که بخشی از بودجه اجرایی آ ن باید: از کمک دولت تامین شود….عملیاتی شدن چنین پایگاهی ضمن قدرت بخشیدن به آموزش؛ مشت کپی کاران پرادعا و تیم مدار را نیز می گشاید!

قلمسیاه در همین زمینه گفت: این روزها حضور عکاسان درمکانهای عمومی بویژه خیابانها سخت شده است و متولیان شهر باید بیشتر به این مورد توجه کنند. بجای سخت گیری؛ خود باید مشوق حضور عکاسان در خیابانها باشند. عکاسان باید بتوانند وارد بخش های مختلف شهر شوند. از انواع ممانعت ها و مزاحمت هاکه پیش روی عکاسان است دست بردارند. مدیریت های شهری آگاه باشند.

وی در همین زمینه گفت: عکس و عکاسی برجسته و ظریف از شهر می تواند به آسیب شناسی و دوباره سازی شهر و بازنمایی زیرپوست شهر به مدیران تصمیم ساز شهرها کمک کند. رفتار شهروندان (فرهنگ اجتماعی)ترافیک و وسایل حمل ونقل: داخل وسایل ( فرهنگ استفاده و اخلاق) در سطح شهر (مدیریت ترافیک) ؛ویترینها و تبلیغات و نقاشیهای شهری؛ دکه ها و رستورانهای شهری ( هنرهای تجسمی و فرهنگ تغذیه ) پیاده روها (هنجارها و نا هنجاریهای رفتاری وامنیت شهروندی و مبلمان شهری)ودهها مورد اثر بخش در دامنه عکاسی مستند اجتماعی از عکاسی خیابان بر می آید…..

دهلی –  1393