نمایشگاه عکاسی مزین به عطر گل ها
ترکیب عکس و عطر ایده ای اگرچه کمی نامتعارف، اما منحصر به فرد است.
دبورا کریگر
ترجمه: ماهرخ علی پناهلو – اختصاصی آکادمی عکاسی مدرسه هنر های معاصر – برگرفته از سایت هایپرالرجیک
نمایشگاه عکسی در واکس پاپیولی برپاست که همراه با عطر گل ها و بیشه هاست. عکس های این مجموعه که توسط جی مولین عکاسی شده اند، به گفته خود عکاس، وقایع نگاری زندگی دخترکی هستند که او به بزرگ کردنش کمک می کند. دختر مورد نظر انواع مختلفی از رفتارهای کودکانه را بروز می دهد و با لباس های مختلف در باغچه مشغول بازی و شکلک درآوردن است.
به نظر می رسد که مولین، پریشانی ای که عکس می تواند ایجاد کند را تایید کرده و حتی از آن لذت هم می برد: یکی از اولین عکس های این نمایشگاه گربه ای را نشان می دهد (این گربه را در خیلی از عکس ها کنار دختر می بینیم) که روی دسته ای کتاب قطور نشسته که عنوان هایشان (شامل اضطراب عکاسی؛ خاطرات، رویاها، اندیشه ها؛ داستان گویی مستند) به ابهام کل نمایشگاه که نامش کودک است، اشاره دارند. عکس بعدی که کودک را درحال درازکشیدن کنار قطاری از هویج ها که به بوته ای می رسند نشان می دهد، به مثابه یک فراخوان است: مثلاً، سوراخ خرگوش را دنبال کن تا به این نمایشگاه و به این واقعیت مشدد و خوش عطر برسی.
با این حال، اثر کلیدی نمایشگاه کودک، هیچکدام از عکس ها نیستند، بلکه یک صندلی کودک است (که نسخه ای از کتاب عکس نمایشگاه رویش قرار دارد) و حدوداً در مرکز گالری و روی سکویی قرارگرفته است. تداعی قراردادن شیئی روی سکو و کاربردش در این نمایشگاه از این واضح تر نمی توانست باشد: مولین با این حرکت خود، کودکی را تکریم و تقدیس می کند. او از کودکی فقط تصویربرداری نکرده، بلکه همزمان که ارزش های کودکی را بیان کرده، افسوسِ کوتاهی این دوران را هم می خورد. در یکی از عکس های جالب توجه نمایشگاه، کودک در مقابل پرده ای سفید ژستی شبیه مدل ها گرفته، انگشتانش مملو از انگشترهای جواهر است و حالت چهره اش باشکوه و اندوهگین است، گویی او خودش هم آینده نامعلوم بزرگسالی اش را می بیند. یا شاید به روزهای گذشته کودکی اش می نگرد، هرکدام از تصاویر روی دیوار، خاطره ای تلخ و شیرین است از آنچه گذشته، که عطرها برآنها تاکید می کنند.
